Stabilizacja gruntu cementem w budownictwie drogowym

Stabilizacja gruntu cementem to jedna z najpowszechniej stosowanych metod wzmocnienia podłoża, także w budownictwie drogowym. Łatwo jest ją przeprowadzić, postępy w pracach budowlanych mogą dzięki niej następować szybko, a koszty zastosowania są relatywnie niskie, wziąwszy pod uwagę, jak zadowalające efekty daje. Na czym polega ta metoda?

Jak przebiega stabilizacja gruntu cementem?

Na stabilizowanie gruntu cementem składa się sztywny szkielet nośny, a także wypełnienie agregatami niezwiązanych cząstek gruntu. Szkielet nośny jest efektem hydratacji cementu i służy nadaniu nośności stabilizacji. Natomiast wypełnienie niezwiązanymi cząstkami gruntu pełni funkcję amortyzatora sił zewnętrznych i nadaje całej stabilizacji podatności.

Zawartość cementu w stabilizacji jest zdecydowanie mniejsza niż w betonie, a to sprawia, że nie jest tak podatna na skurcz. Dlatego warstwa wykonana w ten sposób nie wymaga dylatacji, o ile grunt zawiera odpowiednio dużo frakcji pylasto-ilastej. To oznacza, że jeśli stabilizacji podlega grunt będący czystym piaskiem, zaleca się dodanie do niego gruntu spoistego tak, żeby powstała mieszanka o właściwym uziarnieniu. Przy wykonywaniu stabilizacji gruntu cementem ważne jest również właściwe rozdrobnienie i mieszanie. Stosuje się do tego odpowiednie maszyny, np. gruntomieszarki albo recyklery, dzięki którym szybko i skutecznie wykonuje się konieczne roboty.

Stabilizacja gruntu – ile cementu?

Ilość cementu użyta do stabilizacji jest uzależniona od uziarnienia gruntu, jego składu i wymagań. Dlatego zawsze potrzebna jest dokładna analiza podłoża przed wykonaniem pracy. Zazwyczaj zawartość cementu w gruncie mieści się w przedziale 4–10%. Im więcej go będzie, tym większa wytrzymałość, ale także większe ryzyko spękań i skurczu.